در اثر جذاب آلفونسو ساستره، «آخرین روزهای کانت: به روایت ارنست تئودور آمادئوس هوفمان»، خواننده به گرگ‌ومیش زندگی امانوئل کانت فیلسوف مشهور منتقل می‌شود. این روایت به‌عنوان کاوشی فریبنده درباره‌ی آخرین روزهای کانت عمل می‌کند که به طرز ماهرانه‌ای با چشم‌انداز شخصیت معمایی، ارنست تئودور آمادئوس هوفمان، آمیخته‌شده است. نثر ساستره تصویری تلخ از لحظات پایانی کانت را آشکار می‌کند و جوهر میراث فلسفی و پیچیدگی‌های مبارزات شخصی او را به تصویر می‌کشد. این کتاب در توجه به دقت تاریخی و فلسفی دقیق است و روایت زنده‌ای خلق می‌کند که خواننده را در چشم‌انداز فکری و احساسی آن زمان غرق می‌کند. ارنست تئودور آمادئوس هوفمان، به‌عنوان دریچه‌ای عمل می‌کند که از طریق آن مخاطب روزهای رو به زوال کانت را مشاهده می‌کند. هوفمان که به‌خاطر مشارکت‌های خود در ادبیات و موسیقی شناخته‌شده‌ است، چشم‌انداز منحصر‌به‌فردی ارائه می‌دهد که باعث می‌شود لایه‌های عمیقی به روایت بیافزاید. ساستره به‌طرز ماهرانه‌ای واقعیت و داستان را با هم ادغام می‌کند و خوانندگان را به تأمل در تلاقی فلسفه و تخیل خلاق دعوت می‌کند. با گسترش داستان، ساستره به اصول فلسفی کانت می‌پردازد و آنها را در تار و‌ پود تندرستی رو به زوال او می‌بافد. کاوش افکار کانت در مورد اخلاق، متافیزیک و ماهیت دانش به‌طور یکپارچه ادغام شده‌ است و به خوانندگان درک عمیقی از میراث فکری این فیلسوف ارائه می‌دهد. ساستره جوهر تأثیر ماندگار کانت بر فلسفه غرب را به تصویر می‌کشد و این اثر را هم برای محققان و هم برای کسانی که تازه وارد گفتمان فلسفی می‌شوند قابل دسترس می‌کند. روایت صرفا به قلمرو فکری کانت محدود نمی‌شود و به درگیری‌های شخصی کانت نیز می‌پردازد و تصویری چندوجهی از مردی که پشت فلسفه پنهان شده است را ارائه می‌دهد. ساستره به بررسی روابط کانت، درگیری‌های درونی او و پرسش‌های وجودی که در روزهای پایانی زندگی او را آزار می‌دهد می‌پردازد. توجه دقیق ساستره به جزئیات به بافت تاریخی گسترش می‌یابد و خواننده را در چشم‌انداز اجتماعی-سیاسی اروپای قرن‌هجدهم غوطه‌ور می‌کند. به تصویر کشیدن محیط فرهنگی، همراه با بحث‌های فلسفی آن زمان، روایت را غنی می‌کند و یک تجربه‌ی خواندنی جامع و همه‌جانبه ایجاد می‌کند.