آدم های زندگی قبلی

«آدم‌های زندگی قبلی»، رمانی از فریبا وفی، در سال 1404 توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است. این اثر با نگاهی نو به روایت‌های پیشین نویسنده، قصه زنی را روایت می‌کند که پس از سال‌ها درگیر روابط پرپیچ‌وخم خانوادگی و اجتماعی در ایران، راه مهاجرت در پیش می‌گیرد و به سوی آلمان می‌رود تا هویت و آزادی ازدست‌رفته‌اش را بازیابد. داستان حول سارا می‌چرخد؛ زنی که بر لبه حوض در میدان الکساندرپلاتز برلین نشسته و در میان شلوغی جمعیت، به گذشته‌ها و انتخاب‌هایش می‌اندیشد. او در این سفر، به دنبال پیوند با آدم‌های دیروز است تا شاید پلی به سوی زندگی نو بسازد.

فریبا وفی با بهره‌گیری از روایتی غیرخطی و درون‌نگرانه، افکار و احساسات سارا را چنان ملموس و راستین به تصویر می‌کشد که خواننده بی‌اختیار به ژرفای جهان درونی او قدم می‌گذارد و با او هم‌آواز می‌شود. این شیوه، دریچه‌ای است به عمق شخصیت‌ها و هم‌ذات‌پنداری آسان.

مضامین اصلی رمان، در دل سفر سارا به برلین جان می‌گیرد و به کاوش هویت، تعاملات انسانی و لایه‌های زندگی فردی و اجتماعی می‌پردازد:

1. جستجوی هویت: سارا در گرداب مهاجرت و دوری از وطن، می‌کوشد هویتی نو بسازد که با ریشه‌هایش آشتی کند؛ در حالی که با چالش‌های هم‌آوایی با فرهنگ تازه دست‌وپنجه نرم می‌کند و خودی را می‌جوید که بازتاب تجربیات کهن باشد.

2. آزادی و انزوا: در سرزمین غرب، آزادی ظاهری سارا را در بر می‌گیرد، اما درونش با سایه تنهایی و غربت کلنجار می‌رود. این دوگانگی میان رهایی بیرونی و آشوب درونی، به هسته داستان بدل می‌شود، جایی که او در بی‌هویتی جامعه نو، تعادلی می‌جوید.

3. یادآوری گذشته: برلین، آینه‌ای است برای یادآوری آدم‌های دیروز؛ سارا در تلاش برای بازسازی پیوندهای گسسته، به دنبال بازیافت تکه‌هایی از گذشته است که دیگر در دسترس نیستند.

4. روابط انسانی: پیوندهای پیچیده دوستی، عشق و خیانت، تاروپود دیگری از رمان است. سارا از خلال این روابط درمی‌یابد که چگونه آن‌ها هویتش را شکل می‌دهند؛ گاه یاری‌رسان و گاه چالش‌برانگیز در راهیابی به معنا.

این مضامین، همچون تارهای درهم‌تنیده، تصویری غنی از کشمکش‌های درونی و بیرونی انسان در برابر دگرگونی‌های زندگی و بازسازی هویت ترسیم می‌کنند.

فریبا وفی با زبانی ساده و روان، اما آکنده از عمق فلسفی، به واکاوی مسائل انسانی می‌پردازد. او با نگاهی تیزبین به جزییات، احساسات و اندیشه‌های شخصیت‌ها را چونان آینه‌ای صاف بازمی‌تاباند و خواننده را به عمق وجودشان می‌برد. این شیوه، اثری پدید می‌آورد تأمل‌انگیز و ژرف که ذهن را به گردش درمی‌آورد.

«آدم‌های زندگی قبلی» رمانی است که با چشمانی تازه به هویت، آزادی و روابط انسانی می‌نگرد. فریبا وفی با آفرینش شخصیتی چندلایه و ژرف، داستانی می‌بافد گیرا و ماندگار که خواننده را به تأمل در زندگی، گذشته و آینده خویش وا می‌دارد. این کتاب، گواهی درخشان بر ادبیات معاصر ایران است که مخاطب را با هزارتوی درون انسان‌ها و گره‌های روابط آشنا می‌سازد.

راوی در لبه حوض میدان الکساندرپلاتز نشسته و اشک می‌ریزد: «معلوم نیست به خاطر یادآوری گذشته است یا اضطراب آینده زنی تنها که تازه مهاجرت کرده و پی چند نفر آشنای قدیمی می‌گردد.»