اتاق افسران

«اتاق افسران»، رمانی تأثیرگذار از مارک دوگن، نویسنده‌ی فرانسوی قرن بیستم، اثری است که با نثری عمیق و تکان‌دهنده، زخم‌های جنگ جهانی اول را از منظر انسانی به تصویر می‌کشد. داستان حول محور آدرین فورنیه، افسر جوانی می‌چرخد که در روزهای آغازین جنگ، بر اثر اصابت ترکش خمپاره، صورتی به شدت مخدوش و غیرانسانی پیدا می‌کند. دوگن، با روحیه‌ای ضدجنگ، پیامدهای هولناک جنگ را نقد می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه انسان در کوران نبرد می‌تواند به موجودی شبیه هیولا بدل شود، موجودی که دیگر شباهتی به انسانیت اولیه‌اش ندارد.

این رمان، با تمرکز بر زندگی آدرین در بیمارستان و در «اتاق افسران» – جایی که مجروحان جنگ با جراحت‌های مشابه بستری‌اند – دردهای جسمی و روحی او را با ظرافتی بی‌رحمانه روایت می‌کند. آدرین، که پیش از جنگ زندگی‌ای پر از امید و زیبایی داشت، حالا باید با چهره‌ای ازدست‌رفته و انزوای اجتماعی دست‌وپنجه نرم کند. دوگن با نثری صمیمی و در عین حال تلخ، خواننده را به عمق رنج‌های این افسر می‌برد، چنان‌که حتی کسانی که هرگز جنگ را تجربه نکرده‌اند، از آن بیزار می‌شوند. رمان نه‌تنها روایتی از آسیب‌های جسمانی جنگ، بلکه کاوشی در از دست دادن هویت، مبارزه برای پذیرش خود و جست‌وجوی معنا در میان ویرانی‌هاست.

«اتاق افسران» در سال 2001 توسط فرانسوآ دوپیرون به فیلمی اقتباس شد که با بازی اریک کاراواکا، تحسین گسترده‌ای دریافت کرد. این اثر، با روایت انسانی و نقد تند به جنگ، یکی از ماندگارترین آثار ادبیات ضدجنگ فرانسه است.

«آدرین به آینه‌ی شکسته نگاه کرد، اما جرأت نکرد چهره‌اش را ببیند. صدای خنده‌های گذشته‌اش در گوشش زنگ می‌زد، اما حالا فقط سکوت بود و درد. جنگ نه‌تنها صورتش را دزدیده بود، بلکه چیزی در درونش را هم شکسته بود. با این حال، در آن اتاق سرد، هنوز چیزی در او می‌جنگید – شاید، آخرین تکه‌ی انسانیتش.»