نشر آوند اندیش منتشر کرد: ولز یک نقال بزرگ بود...نظر فروتنانه ی من این است که عشلق سینما عاشق واز هستند.کارش سرشار از خوشی است و هیجان.بچه ی بزرگی است که به پدر خوانده ها و مادر خوانده هایش(ما بیننده ها)آخرین اسباب بازیش را نشان می دهد.شعبده بازی ماهر است در حال چرب زبانی و گول زدن مخاطبانش،که وقتی حقه اش می گیرد،نگاهی شگفت زده صورتش را می پوشاند.او مرد جوان جدی ای است که از آمریکای وحشت زده به دلیل ادعای فرود بیگانه ها به زمین پوزش می طلبد بااین توضیح که نمی دانست قصه ها می توانند چنین تاثیری روی آدم ها داشته باشند.او هنرمندی بود که می خواست فیلم هایی بسازد که برای خودش معنا داشته باشند.ووقتی اتودیوهای فیلم سازی هالیوود تصمیم گرفتند که تامین مالی این بیانیه های شخصی را متوقف کنند،ولز بیرون رفت و خود بودجه ی آن ها را تامین کرد وبه یکی از اولین فیلم سازانمستقل آمریکا در زمانی که هنوز چنین مفهومی وجود نداشت بدل شد.