الیزابت گم شده است

در رمان تاریک و هیجان‌انگیز «الیزابت گم شده است»، داستانی هوشمندانه و روان‌شناسانه روایت می‌شود که تأملی عمیق بر خاطرات، هویت و گذر عمر است. شخصیت اصلی، زنی سالخورده به نام ماود که به بیماری زوال عقل دچار شده، جست‌وجویی دشوار را برای یافتن بهترین دوست خود، الیزابت، آغاز می‌کند؛ دوستی که باور دارد ناپدید شده است. ماود به تدریج حافظه‌اش را از دست می‌دهد و درک او از زندگی روزمره کم‌رنگ می‌شود، اما خاطره الیزابت همچنان در ذهنش زنده است. با این حال، هیچ‌کس به نگرانی‌های او توجهی نمی‌کند: نه دخترش هلن، نه پرستاران، نه پلیس و نه حتی پسر الیزابت، پیتر. ماود با یادداشت‌هایی که همیشه همراه دارد، به تنهایی به دنبال نشانه‌ها می‌رود.

“در نور کم‌رنگ اتاق غذاخوری شلوغ، ماود بیرون روی پاسیو یخ‌زده ایستاده، نفسش به شکل ابری مرطوب و شبح‌وار پیچ می‌خورد در حالی که برف به آرامی بر زمین می‌نشیند و گرما را بر چهره نگران زنی منعکس می‌کند. او در دستش شیئی نقره‌ای کوچک دارد که نیمه مدفون در مشتش است – درب یک قاب آرایشی گل‌آلود با نقره کدر و مینای آبی تیره خراشیده که مانند آینه‌ای کپک‌زده شبیه دریچه‌ای به دنیایی زیرآبی رنگ‌پریده است – و خاک پوستش را سفت کرده، خاطرات فراموش‌شده را برمی‌انگیزد در حالی که به ریشه‌های باستانی این شیء در زمین گل‌آلود فکر می‌کند.”