بابا گوریو

رمان *باباگوریو*، نوشته انوره دو بالزاک، که در سال 1835 منتشر شد، یکی از برجسته‌ترین آثار مجموعه *کمدی انسانی* و شاهکاری کلاسیک در ادبیات فرانسه است. این رمان تراژیک، داستان ژان ژواکیم گوریو، پدری را روایت می‌کند که عشق بی‌حدش به دو دخترش، او را به سوی فقر و نابودی می‌کشاند. در کنار این خط داستانی، رمان به زندگی اوژن دو راستینیاک، نجیب‌زاده‌ای جوان و فقیر می‌پردازد که برای کسب ثروت و جایگاه اجتماعی به پاریس می‌آید. اوژن در پانسیون ووکه با گوریو آشنا می‌شود و به‌تدریج وارد زندگی او و دخترانش می‌گردد، در حالی که با جامعه‌ای روبه‌روست که جاه‌طلبی و پول‌پرستی ارزش‌های اصلی آن را تشکیل می‌دهند. بالزاک با نثری دقیق و روان‌شناختی، تصویری زنده از پاریس قرن نوزدهم و مناسبات اجتماعی آن ارائه می‌دهد و با کاوش در حرص، عشق و فداکاری، خواننده را به تأمل در ارزش‌های انسانی و تبعات آن‌ها وا می‌دارد. این اثر، که با ترجمه‌ای روان به فارسی منتشر شده، همچنان یکی از تأثیرگذارترین رمان‌های ادبیات جهان است.

«در اتاق محقر پانسیون، گوریو به عکسی از دخترانش خیره شد. قلبش برای آن‌ها می‌تپید، اما هر تپش، او را به سوی خاموشی نزدیک‌تر می‌کرد، در شهری که پول، تنها خدایی بود که همه پرستشش می‌کردند.»