اگر به بسیاری از رهبران‌‌‌‌‌مان گوش کنیم، انگار نمی‌‌‌‌‌دانند وارد چه بازی‌‌‌‌‌ای شده‌‌‌‌‌اند. پیوسته درباره‌‌‌‌‌ی «پیروزی» داد سخن سر می‌‌‌‌‌دهند. تمام فکر و ذکرشان «شکست رقباست». با چشم‌‌‌‌‌اندازی که دارند، قرار است به «نفر اول» تبدیل شوند. فقط اینکه نمی‌‌‌‌‌دانند در بازی‌‌‌‌‌هایی بدون خط پایان، تمام این چیزها نشدنی است.