بری لیندون

رمان «بری لیندون»، اثر درخشان ویلیام تکری، یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات انگلستان است که با نوآوری در فرم، طنزی گزنده، استفاده از راوی اول شخص ناصادق و نقدی صریح بر جامعه طبقاتی، به‌ویژه اشرافیت، جایگاهی متمایز یافته است. این رمان، که شباهت‌هایی با شاهکار دیگر ادبیات انگلستان، «تریسترام شندی»، دارد، گویی دریچه‌ای نو به جامعه‌ای باز می‌کند که یک قرن بعد همچنان در بند تعصبات و ریاکاری‌های خود گرفتار است. تکری با شوخ‌طبعی تلخ و نیش‌دار، زندگی شخصیتی به نام بری لیندون را روایت می‌کند؛ فردی فرصت‌طلب، فریبکار و سرشار از حماقت که برای رسیدن به زندگی اشرافی و حفظ آن، از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کند.

هنر بزرگ تکری در این رمان، خلق راوی‌ای است که خواننده را همزمان به خنده، تأسف و تأمل در برابر واقعیتی تراژیک وا می‌دارد. «بری لیندون» آینه‌ای است پیش روی جامعه‌ای که از دیدن زشتی‌ها و کاستی‌های خود غافل مانده و در عین حال، تصویری جاودانه از انسان مدرن ارائه می‌دهد؛ انسانی که گاه اخلاق و شرافت را به پای جاه‌طلبی قربانی می‌کند. این رمان، که در سال 1844 منتشر شد، به دلیل عمق و جذابیتش، الهام‌بخش اقتباسی سینمایی درخشان به کارگردانی استنلی کوبریک در دهه 1970 شد؛ اقتباسی که تلخی و طنز اثر تکری را به شکلی مدرن و تأثیرگذار به تصویر کشید.