کتاب بوف کور مشهورترین رمان صادق هدایت و یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات مدرن ایران محسوب می‌شود. بوف کور به سبکی سوررئال نوشته شده و شامل تک‌گویی‌های یک راوی دچار توهم و مشکلات روانی است.

رمان بوف کور که مهم‌ترین اثر ادبیات نوین ایران به شمار می‌رود، داستانی دلخراش از فقدان و انحطاط معنوی است. شاهکار صادق هدایت که مملو از نمادهای قوی و تصاویر سورئالیستی وحشتناک است، ناامیدی مرد جوانی را پس از از دست دادن معشوقی مرموز به تصویر می‌کشد و هرچقدر که نویسنده به تدریج به سمت جنون پیش می‌رود، خواننده نیز بیشتر در طوفان شن بینش تیره‌ی هدایت نسبت به وضعیت انسانی گرفتار می‌شود.

بوف کور که از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین شاهکار صادق هدایت یاد می‌شود، به عقیده‌ی بسیاری، مهم‌ترین اثر ادبی قرن گذشته در ایران است. این اثر در ظاهر داستانی از عشق محکوم به فنا است، اما با ورق زدن هر صفحه، حقایق اساسی مبهم می‌شود و خواننده به‌زودی متوجه می‌شود که این کتاب چیزی بیشتر از یک داستان عاشقانه است. اگرچه این رمان با آثار کافکا، ریلکه و پو مقایسه شده است، اما در نهایت اثری منحصربه‌فرد محسوب می‌شود.

سبک نوشتاری صادق هدایت در کتاب بوف کور، با کیفیت سوررئال و رویاگونه‌ی آن مشخص می‌شود و استفاده‌ی او از تصاویر زنده و اغلب آزاردهنده، تجربه‌ی خوانشی قدرتمند و فراموش‌نشدنی را ایجاد می‌کند. تصاویر رمان هم زیبا و هم هولناک است و این قدرت را دارد که احساساتی قوی را برانگیزد و تاثیری ماندگار بر خوانندگان بگذارد.

به‌طور کلی، بوف کور اثر ادبی چالش‌برانگیز و پیچیده‌ای است که بی‌تردید تاثیری فراموش‌نشدنی بر خوانندگان خواهد گذاشت؛ با خواندن بوف کور می‌توان به درک عمیق‌تری از ادبیات فارسی دست یافت، مضامینی جهانی را بررسی کرد و به پیچیدگی‌های روان انسان پی برد.