«تابلوی نیگل» داستان کوتاهی است که توسط جی آر آر تالکین در سال‌های 1938-1939 نوشته شد و اولین بار در ژانویه 1945 در نشریه دابلین ریویو منتشر شد. این داستان در کتاب درخت و برگ تالکین و در چندین مجموعه بعدی تجدید چاپ شد. برخلاف ادعای تالکین مبنی بر اینکه او تمثیل را به هر شکلی تحقیر می کند، داستان تمثیلی از روند خلاقیت خود تالکین و تا حدودی از زندگی خودش است که از ساختار برزخ دانته پیروی می کند. همچنین بیانگر فلسفه خلقت الهی و خرده آفرینش انسان است. ایده اصلی این داستان در خواب برای او شکل گرفت..
«تابلوی نیگل» داستانی کوچک اما بزرگ است: آشکارا حجمی خیلی کم‌تر از آثار معمول تالکین دارد اما در همین فرصت کم پیام مهم و عمیقش را درست و روان بازگو می‌کند.
«تابلوی نیگل» روایت مرد نقاشی است که در نهایت رستگاری را درون برگی از تابلو‌ی کار دست خودش پیدا می‌کند، در کنار دیگران، و با بخشیدن و مهرورزیدن. تالکین در این کتاب نگاه لطیف و عمیقی می‌اندازد به حیات خاکی، گذر از جهان فانی، و رسیدن به آرامش ابدی.