«تارتوف» یکی از مهم ترین نمایشنامه های کلاسیک قرن 17 در اروپاست و البته یکی از شاهکارهای مولیر از نظر مضمون است. حتی اغراق نیست اگر بگوییم که این اثر یکی از معروف ترین نمایشنامه های تاریخ ادبیات نمایشی به حساب می آید. دانشجویان در متون مختلف تاریخ درام نام این اثر را بسیار شنیده اند.

فرد شیادی در لباس یک روحانی به خانواده ای ثروتمند و اصیل نزدیک می شود. او با چرب زبانی و وجه ی مظلوم و روحانی خود اعتماد تعدادی از اعضای این خانواده را به خود جلب می کند. تعداد از افراد هم او را باور ندارند و سعی دارند دیگران را هوشیار کنند و پرده از شخصیت سیاه و دغل باز او بردارند. آیا موفق می شوند؟

مولیر در مورد این اثر می گوید: از آنجا که وظیفه ی کمدی اصلاح کردن انسان هاست در حین سرگرم کردنشان، به نظرم آمد که با توجه به شغلم، بهترین کاری که می توانستم بکنم این بود که با توصیف هایی مسخره به عادات زشت سده آی که در آن زندگی می کنم حمله کنم؛ و از آنجا که ریاکاری بی شک یکی از رایج ترین و نامطبوع ترین و خطرناک ترین این عادات است، به این فکر افتادم، شاها، که خدمت کمی به مردمان شریف نخواهد بود اگر کمدی ای بیافرینم که ریاکاران را بی اعتبار کند و همه ی اداهای حساب شده ی این آدم های زیاده خوب را، همه ی شیادی های پنهان این زاهدان ریایی را به درستی نمایان سازد، کسانی که می خواهند مردم را با تعصبی تقلیدی و شفقتی گمراه کننده فریب دهند.