کتاب تبارشناسی اخلاق، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1887 منتشر شد. نیچه بیان می کند که هدفش از نوشتن این کتاب، جلب توجه مخاطبین به آثار قبلی اش بوده است. اما در حقیقت، این اثر کاری بسیار بیشتر از این را انجام می دهد و به توضیح و روشن تر ساختن برخی مفاهیم مرموز در کتاب «فراسوی نیک و بد» می پردازد. نیچه در کتاب تبارشناسی اخلاق، چگونگی گسترش مفاهیم «خیر» و «شر» را از نظر می گذراند، به کاوش در مفهوم احساس گناه و عذاب وجدان می پردازد، و آرمان های زیبایی شناسانه و رسالت فیلسوف را به بحث می گذارد. مطالب ارائه شده در این کتاب در کنار یکدیگر، پرداختی منسجم و چندوجهی را در رابطه با مفهوم اخلاق به وجود می آورند. می توان گفت که این اثر از برخی از آثار قبلی نیچه، ساده تر و همه فهم تر است.