ترانه های روزگار تتو (مجموعه شعر)

رمان «ترانه‌های روزگار تتو»، مجموعه‌ای از بیش از 50 شعر از سید علی صالحی، در سال 1403 خورشیدی توسط نشر چشمه منتشر شد. این اثر، که در ژانر شعر معاصر و پست‌مدرن پارسی جای می‌گیرد، آمیزه‌ای خلاقانه از عرفان، فلسفه و فرهنگ کهن و معاصر ایران است و جهان‌بینی شاعرانه صالحی را به نمایش می‌گذارد. شاعر، که از اصطلاح «شعر حکمت» در برابر «شعر سوپرمارکتی» استفاده می‌کند، با نگاهی نو به مفاهیم عرفانی و فلسفی، شعر را از کلیشه‌ها رها کرده و به قلمرویی معناگرا سوق داده است. عنوان کتاب، برگرفته از خاطرات کودکی صالحی و خال‌کوبی‌های (تتو) مادرش، گذشته و ریشه‌های فرهنگی را تداعی می‌کند. اشعاری چون «عروس، شرجی، عروس»، «نه مردم مجروح نه شورش مدهوشان»، «راه دورِ آن‌همه پاپتی»، «نه راهی رو به فرار نه مأوایی که در قفا...» و «دست‌بُرد به آخرین دیالوگِ یوحنا» با تصاویر زنده و لایه‌های حکیمانه، خواننده را به تأمل در زندگی، هویت و میراث فرهنگی دعوت می‌کنند. «ترانه‌های روزگار تتو» برای دوستداران شعر معاصر، اثری تأمل‌برانگیز و نوآورانه است.

برای آشنایی با شیوه نوشتار کتاب، گزیده‌ای کوتاه از «ترانه‌های روزگار تتو»:

<<عروس، شرجی، عروس، در بادِ شرجیِ شبِ تتو، نامت رو به یاد می‌آرم. انگار تتوهای مادر، هنوز تو پوست زمان زنده‌ن. زیر لب می‌گم: «این قصه تمومی داره؟» و باد، رازش رو تو خاطره برد.>>