تسخیر عمارت هیل

کتاب «تسخیر عمارت هیل» رمانی نوشتهٔ شرلی جکسون، نویسندهٔ برجستهٔ آمریکایی، است که نخستین‌بار در سال 1959 منتشر شد. این اثر، یکی از شاهکارهای ادبیات وحشت گوتیک به شمار می‌رود و با کاوشی عمیق در مرزهای روانشناختی و ماوراءالطبیعه، به تعریف ژانر وحشت مدرن کمک کرده است.

داستان دربارهٔ دکتر جان مونتاگ، پژوهشگری در حوزهٔ پدیده‌های فراطبیعی، است که عمارت هیل را – ساختمانی بدنام و ایزوله در میان تپه‌ها – برای تابستانی اجاره می‌کند تا شواهد علمی از تسخیر آن بیابد. او النور، زنی جوان و شکننده با تجربیات گذشتهٔ مرتبط با ارواح، تئودورا، دستیاری شوخ‌طبع و باهوش، و لوک، وارث آیندهٔ عمارت، را دعوت می‌کند. در ابتدا، رویدادها تنها به پدیده‌های غیرقابل‌توضیح محدود می‌شود، اما به‌تدریج عمارت قدرت‌های خود را آشکار می‌کند و یکی از مهمانان را هدف قرار می‌دهد.

«هیچ موجود زنده‌ای نمی‌تواند مدت زیادی در شرایط واقعیت مطلق، عاقلانه به حیات خود ادامه دهد؛ حتی چکاوک‌ها و جیرجیرک‌ها هم، به اعتقاد برخی، خواب می‌بینند. عمارت هیل، که عاقل نبود، تنها در برابر تپه‌هایش ایستاده بود و تاریکی را در خود نگه داشته بود؛ هشتاد سال بود که این‌گونه ایستاده بود و شاید هشتاد سال دیگر هم بایستد. درونش، دیوارها راست ایستاده بودند، آجرها به‌خوبی به هم متصل بودند، کف‌ها محکم بودند و درها به‌حساب بسته می‌شدند؛ سکوت آرام بر چوب و سنگ عمارت هیل سایه افکنده بود و هر آنچه آنجا راه می‌رفت، تنها راه می‌رفت.»