تصعید یکی از اساسی ترین و جنجالی ترین اصطلاحات فرویدی است که در ارتباطی تنگاتنگ با مباحث مطرح در نظریه های هنری دارد. مفهومی که همچون سرزمین رویایی ادبیات شبانی دلخواه و همچون آواز سیرن ها دلچسب و فریبنده بوده و روانکاوان بسیاری را به خود دعوت کرده، اما تشنه و ناخرسند به زمین سفت و سخت اخلاقیات سوپراگو و وجدان معذب بازگردانده است. تصعید اتراقگاه مسافران فراوانی بوده است و روانکاوان بسیاری به سهم خود تلاش کرده اند گره ای از گره های این معضل باز کنند، البته اگر در نهایت گره ای اضافه نکرده باشند! نویسنده کتابی که در دست دارید نیز از این قاعده مستثنی نیست...