درحالی‌که منظور بیشتر ما انسان‌ها از موانع، چالش‌های بیرونی هستند، برایانا ویست (Brianna Wiest) نشان می‌دهد که کوهی که باید از آن گذر کنیم، در واقع خودمان هستیم. ما با تمام توانایی‌ها و ضعف‌های خود، اصلی‌ترین ابزاری هستیم که برای موفقیت نیاز داریم. این نویسنده برای مسیر خودشناسی و شکوفایی مقصدی متصور نمی‌شود؛ به زعم او پشت هر کوهی که از آن گذر می‌کنیم، کوه دیگری وجود دارد. اما این مسئله پوچ بودن زندگی را نشان نمی‌دهد؛ چراکه هر چالشی با چالش دیگر فرق دارد و ما پس از پشت سر گذاشتن هر تجربه، به انسان جدیدی تبدیل می‌شویم؛ بنابراین روند تغییر ما هیچ‌گاه تمامی ندارد. این موضوعی است که کتاب تو خود کوهی (The Mountain Is You) بر آن دست می‌گذارد تا به ما بگوید تنها چیزی که در این مسیر نیاز داریم این است که به خودمان تکیه کنیم و رو به جلو در حرکت باشیم.

سازوکار زندگی اغلب به نفع ماست، حتی در مواقعی که به ‌نظر می‌رسد هرآنچه که مقابلمان قرار دارد مشقت و ملال است. ما در هر طوفان فکری و در هر موقعیت دشواری پالایش می‌شویم و با خود تازه‌مان ملاقات می‌کنیم. زندگی اگر همیشه به روال سابق خود پابرجا بود، اگرچه شکستی در پی نداشت، اما فرصت موفقیت را از ما می‌گرفت. پس لازمه‌ی رسیدن به رهایی در ذهن و اندیشه، پذیرفتن اشتباهات و نگریستن به آن‌ها به‌مثابه‌ی تجربه‌های تازه است؛ چیزی که کتاب تو خود کوهی، شدیداً بر آن اصرار می‌ورزد.