کتاب جبّه خانه اثر هوشنگ گلشیری است. نام ماندگاری که آثاری همچون «شازده احتجاب»، «آینه‌های دردار»، «حدیث ماهیگیر و دیو» و «جن‌نامه» از او به یادگار مانده است. نویسنده‌ای که به خاطر خلاقیت در نویسندگی و ابداع شگردهای جدید، سرمشق نویسندگان نسل‌های بعد شد. کتاب جبّه خانه او شامل یک یادداشت و چهار داستان با عنوان‌های «جبّه خانه»، «به خدا من فاحشه نیستم»، «بختک» و «سبز مثل طوطی، سیاه مثل کلاغ» است. نویسنده در یادداشت ابتدای کتاب درباره‌ی جبّه خانه این‌طور نوشته است: «جبّه خانه در عصر قاجار به معنی اسلحه‌خانه و همه‌ی ملزومات متعلق به آن بوده است، اما ما در اصفهان به جایی می‌گوییم که از البسه و اشیای عتیقه پر باشد.» او در این یادداشت، درباره‌ی چگونگی نوشتن و انتشار داستان‌های این کتاب و موضوعاتی از این دست، اطلاعاتی را در اختیار مخاطب می‌گذارد. مثلا درباره‌ی داستان بختک می‌نویسد: «بختک در شماره‌ی بهمن ماه 1354 همان مجله چاپ شد. این داستان را همان روزها سوگنامه‌ی دوست درگذشته‌مان پرویز مهاجر کردم، عزیزی تیزبین و ریزبین که اعصاب خردشده‌اش تاب زمانه را نیاورد و تنهامان گذاشت…»