در افغانستان ، فرهنگی که تقریبا به طور کامل توسط مردان اداره می شود ، تولد یک پسر دلیل شادی است و آمدن یک دختر غالبا به عنوان یک بدبختی تلقی می شود. باچه پوش که در فارسی دری بعنوان "مانند پسر لباس پوشیده" ترجمه می شود، نوع سومی از کودکان است - دختری که به طور موقت به عنوان پسر بچه بزرگ شده و به همین ترتیب به دنیای بیرون راه یافته. جنی نوردبرگ ، خبرنگاری که داستان این دختر را برای نیویورک تایمز آشکار کرد، روایتی قدرتمند و زنده را از کسانی که به طور مخفیانه در یک جامعه عمیقا جدا از هم زندگی می کنند، شرح می دهد، جایی که زنان تقریبا هیچ حق و آزادی ندارند.

«دختران زیرزمینی کابل» توسط شخصیت های زنده ای که این داستان جالب توجه را پویا جلوه می دهند تشکیل شده است،: آزیتا ، یک نماینده زن پارلمان که چاره ای جز تبدیل دختر چهارم خود؛ مهران به پسر نمی بیند. زهرا، پسر بچه ای که اندکی است به نوجوانی پا گذاشته و با بلوغ دست و پنجه نرم می کند و از تلاش والدینش برای تبدیل او به یک دختر امتناع می ورزد. شکریه، که پس از بیست سال زندگی به عنوان یک مرد، اکنون مادر سه فرزند، و متاهل است. و نادر؛ پلیس مخفی که در تلاش است هویت جنسی زنانه اش فاش نشود.

دربطن این روایت عاطفی چشم انداز جدیدی از فداکاری های شدید زنان و دختران افغانستان در پس زمینه خشونت آمیزترین جنگ آمریکا وجود دارد. این کتاب که به چهار قسمت تقسیم شده است، از انسان هایی که به عنوان جنس ناخواسته در افغانستان متولد شده اند، اما در طی کودکی و بلوغ به عنوان یک جنس مطلوب اجتماعی زندگی کرده اند تشکیل شده است. انسانهایی که بعدا مجبور به ازدواج و زایمان می شوند. کتاب دختران زیرزمینی کابل، در خلال این زندگی های دراماتیک تاریخچه خود ما را بررسی می کند و به موازات آن اقدامات براندازانه افرادی را که در همه جا تحت فشار زندگی می کنند، بیان می کند.