کتاب دفترهای مالده لائوریس بریگه اثری منثور از راینر ماریا ریلکه، شاعر چک ‌ـ ‌اتریشی است. او را بعد از گوته و هاینه، مهم‌ترین شاعر آلمان و از شاعران بزرگ دنیا می‌دانند. این کتاب در واقع رمانی است که به شیوه‌ی شرح خاطرات نوشته شده است. با این‌که خود ریلکه معتقد است مالده شخصیتی ساختگی است، اکثر منتقدان این کتاب را زندگی‌نامه‌ی او دانسته‌اند و معتقدند ردپای نویسنده در آن به چشم می‌خورد.

بینش ریلکه را ترکیبی از عرفان و صوفیگری غرب، عرفان شرق و دنیای سیاه کافکایی می‌دانند. این اثر را می‌توان چکیده‌ی بینش او درباره‌ی مرگ و زندگی و موضوعات دیگر دانست. این کتاب که نوشتنش چیزی حدود هفت سال طول کشیده، درباره‌ی مردی جوان به نام مالده، ساکن اتاقی ارزان‌قیمت در یکی از خیابان‌های پاریس است. او بازمانده‌ی یک خانواده‌ی اشرافی و مرگ بزرگ‌ترین دغدغه‌ی ذهنی اوست. سیر تحولات درونی یک انسان چیزی است که این کتاب آن را به نمایش می‌گذارد. مترجم در مقدمه،‌ این کتاب را نشانگر مرحله‌ای از تکامل خود نویسنده دانسته است. عده‌ای هم بر این باورند که تأثیر فضای این کتاب و بعضی قسمت‌های آن در بوف کور صادق هدایت مشهود است.

کتاب دفترهای مالده لائوریس بریگه را مهدی غبرایی به فارسی برگردانده است. در بخشی از متن کتاب آمده است: «می‌ترسم. کسی که بترسد، باید در برابر ترس دست به کاری بزند. بیمار شدن در اینجا مصیبتی است و اگر یکی به فکر بیفتد که مرا ببرد به هتل دیو، بی‌شک آنجا می‌میرم. هتلی دلپسند است، با مراجعان بسیار. کمتر می‌توان نمای کلیسای جامع پاریس را تماشا کرد و از خطر تصادف با یکی از وسایل نقلیه‌‎ی بی‌شماری که با سرعت تمام از فضای باز جلو آن می‌گذرند در امان ماند. آن‌ها ترامواهای کوچکی هستند که یکریز زنگ می‌زنند، و اگر بینوایی رو به مرگ به سرش بزند که یکراست به مسافرخانه‌ی الهی برود، حتی شخص دوک ساگان هم ناچار باید کالسکه‌اش را نگه دارد.»