کتاب دمیان نوشته‌ٔ هرمان هسه و ترجمهٔ خسرو رضایی است و نشر جامی آن را منتشر کرده است. هسه در آغاز کار نویسندگی اغلب نوشته‌های خود را به نام مستعار سینکلر منتشر می‌کرد و دمیان سرگذشت جوانی امیل سینکلر است. مردی که ازپیچ و خم زندگی گذشته و دوران کودکی و نوجوانی را به پشت سر نهاده است، زمانی فرصتی یافته و نگاهی به عقب سر خود انداخته و داستان کودکی و جوانی خود را بر تار و پود داستانی شگرف نگاشته است. اگر این کتاب را داستان نداشته، مدرک و سندی از واقعیات زندگانی نویسنده بدانیم، بر خطا نرفته‌ایم. هسه در این کتاب عوالم کودکی، خاطرات مدرسه، معلمین و هم‌شاگردی‌ها و طوفان دهشتناک آغاز سن بلوغ و گذر از همهٔ این گذرگاه‌های خطرناک را با چنان سحر و جادویی نوشته است که برخی از قسمت‌های آن واقعا بسیار مرموز و پرتمثیل است و نشان و کنایه از پدیده‌هایی دارد که حس و درک آن جز برای خواص میسر نیست.

میان داستان امیل سینکلر، پسری جوان است که در خانواده‌ای متوسط رشد کرده است. تمام زندگی امیل را می‌توان در نبردی میان دو دنیا خلاصه کرد: دنیای توهمات و دنیای واقعیت‌ها و حقایق معنوی. او در طول رمان، با همراهی و کمک هم‌کلاسی مرموزش، خود را از آرمان‌های پوچ و ظاهری دنیا رها ساخته و به شورشی علیه این عقاید دست می‌زند. امیل در راهی قدم گذاشته است که پایانش، بیداری نفس و خودشناسی است.

سراسر کتاب دمیان، مملو از تمثیل‌های فوق‌العاده پرمعناست. دو قهرمان هرچند در سرنوشت مشترک و اسرارآمیزی که دارند مکمل وجود یکدیگرند، اما افتراق ایشان جهت تحقق حقایق و اعتقادات لازم آمده است.

دمیان چهره‌ای بسیار قوی و دارای قدرت‌های فوق بشری، اراده‌اش خلل‌ناپذیر، افکارش بسیار روشن و واقف اسرار است و تو گویی وجودی است رویین‌تن. این همه قدرت و جذبه در این وجود از کجا آمده است؟ از آنجا که قدرت و شهامت دارد تا تمام مسائل را از دید دیگری سوای دیدهای همگانی و قراردادی بنگرد. احساس و عقل او بی انتهاست، اما لجام‌گسیخته و هرج و و مرج‌طلب نیست. او تمام هستی را آنچنان که هست با تمام وجودش حس و درک می‌کند و حقیقت را در همین روش می‌یابد. محاط در هیچ قید و رسم و آیینی نیست. هرگز نمی‌خواهد جزئی از جهان را باز شناسد، از نظر او مجاز و ممنوع معانی حقیقی نبوده و مجازی و قراردادی است. هستی را هیچ قدرت و قانون و ضابطه و اخلاقی نمی‌تواند محدود به حدودی قرادادی نماید. از نظر دمیان تمام رنج بشری از آن است که جدول ارزش‌هایی ترتیب داده و مسائل را به نیک و بد تقسیم کرده است. و همین آشنایی با بدی خود مقدمه بدی‌های دیگر و شوربختی بشر شده است. اساسا بزرگ‌ترین بدبختی بشر شناخت بدی بوده است که خود باعث ایجاد عقده گناه، رنج، حسادت، جنایت و مکافات بهشت و دوزخ شده است.