محمود درویش (1941-2008)، شاعر، نویسنده، و فیلسوف فلسطینی بود که برای شعرهای خود درباره عشق، زندگی، امید و ملتش مشهور است. او به عنوان یکی از شاعران برجستهٔ عصر معاصر عربی شناخته می‌شود و اثراتی عمیق در ادبیات فلسطینی و عربی گذاشته است. درویش به زبان عربی، انگلیسی و عبری شعر می‌سراید و آثار او در دیوان‌ها، کتاب‌های داستان کوتاه و مقالات پیدا می‌شود.

در دوران دانشجویی در دانشگاه دمشق و بیروت، درویش در فعالیت‌های سیاسی فعالیت می‌کرد و به عنوان عضو گروه‌های فلسطینی مقاومت در این دو شهر شناخته می‌شد. زندگی و فعالیت‌های سیاسی او تأثیر قابل توجهی بر اشعارش گذاشت و موضوعات سیاسی و اجتماعی بخشی از آثار او را تشکیل می‌دهد.

درویش برای شعرهایش از زبان ساده و قوی استفاده می‌کند و با انتقاد از سیاست‌های ستم‌آمیز و نظام‌های اشغالی، هویت ملت فلسطین را بیان می‌کند. او به ویژه در دوران تصاعد جنبش‌های مقاومت فلسطینی، از جمله انتفاضه‌ها، برای مردم خود الهام‌بخش بود و با قدرت شعرهایش موج‌هایی از انرژی و امید در قلب مردم به‌وجود آورد.

درویش در زمان زندگی و پس از درگذشت نیز، تأثیر بزرگی بر فرهنگ و ادبیات فلسطین و عربی گذاشته است. آثار او همچنان توسط شاعران و نویسندگان ادامه و رونق دارند و در سراسر جهان تعریف و تمجید می‌شوند.