دیوارگذر (پنج داستان کوتاه)

کتاب «دیوارگذر»، مجموعه‌ای جادویی از پنج داستان کوتاه مارسل آمه، نویسنده فرانسوی، جهانی را می‌گشاید که در آن واقعیت روزمره با چاشنی فانتزی‌های ظریف و طنزآمیز درهم می‌آمیزد و به رئالیسم جادویی‌ای می‌رسد که سیاهی‌های زندگی را با نوری ملایم آشکار می‌سازد. آمه (1902-1967)، زاده جوینی در بورگوندی، که در کودکی یتیم شد و در روستایی کشاورزپرور بزرگ گردید، با قلمی که از مشاهده زندگی شهری و روستایی پاریس و ژورا سیراب شده، شخصیت‌هایی می‌آفریند که در مرز خیال و حقیقت معلق‌اند؛ جایی که یک عنصر خارق‌العاده، همچون آینه‌ای، پوچی‌ها و آرزوهای انسانی را بازمی‌تاباند. این مجموعه، شامل داستان‌های «دیوارگذر» –روایتی از کارمندی که در چهل‌ودو سالگی قدرت عبور از دیوارها را می‌یابد و ماجراهایی پرماجرا را تجربه می‌کند، و که الهام‌بخش اقتباس‌های سینمایی متعددی چون فیلمی با بازی بورویل در 1951 شده–، «کارت» –داستانی از جامعه‌ای که زمان زندگی را سهمیه‌بندی می‌کنند و هر فرد بر اساس سودمندی‌اش، روزهای محدودی برای زیستن دریافت می‌نماید–، «حکم» –که در بستر جنگ جهانی دوم، مردمی را نشان می‌دهد که برای فرار از ویرانی، زمان را هفده سال به جلو می‌برند–، «ضرب‌المثل» –درباره پدری سخت‌گیر که می‌کوشد وظیفه‌ای را برای پسرش بنویسد و درگیر معمایی زبانی می‌گردد–، و «چکمه‌های هفت‌فرسخی» –قصه‌ای از جفت چکمه‌های جادویی که در ویترین مغازه‌ای عجیب، آرزوهای کودکان را برمی‌انگیزد و به یکی از آنان، پسری فقیر به نام آنتوان، اجازه سفری شگفت‌انگیز می‌دهد–، خواننده را به سفری درونی می‌برد که خنده و تأمل را درهم می‌تنید.

«در مونمارتر، در طبقه سوم شماره 75 بس خیابان اورشام، مردی به نام دوتی‌لول زندگی می‌کرد که کارمندی منظم در دفتر ممیزی اسناد شهرداری بود؛ مردی آرام و بی‌هیاهو، با عینک pince-nez و ریشکی باریک سیاه، که هرگز از روال روزمره‌اش خارج نمی‌شد، تا آن شب که، در تاریکی راهرو، به طور اتفاقی از دیوار گذشت و دریافت که دیوارها برایش همچون پرده‌ای نازک‌اند.»