رابینسون کروزو

رمان «رابینسون کروزو»، نوشته‌ی دانیل دفو، که در سال 1719 منتشر شد، یکی از آثار کلاسیک و پیشگام ادبیات انگلستان است که با روایتی پرکشش، ماجراهای مردی ماجراجو را در جهانی پر از مخاطره به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی نخست این کتاب چنان با مهارت نوشته شده بود که نام رابینسون کروزو به‌عنوان نویسنده در آن ذکر شد و بسیاری از خوانندگان گمان کردند که داستان، شرح واقعی زندگی اوست. این رمان، که سرآغاز ژانر رمان مدرن تلقی می‌شود، نه‌تنها قصه‌ی بقا و ماجراجویی است، بلکه تأملی عمیق بر اراده‌ی انسانی، ایمان و مواجهه با ناشناخته‌ها ارائه می‌دهد.

داستان از آن‌جا آغاز می‌شود که رابینسون کروزو، جوانی سرکش، در سال 1651 بر خلاف خواست والدینش که او را به سوی حرفه‌ای چون حقوق‌ سوق می‌دادند، عزم سفر دریایی می‌کند. اما این تصمیم، او را به سوی سرنوشتی پرتلاطم می‌کشاند. در سفری طوفانی، کشتی‌اش درهم می‌شکند، اما اشتیاق کروزو به دریا خاموش نمی‌شود. او بار دیگر به دریا می‌زند، غافل از این‌که این سفر نیز به فاجعه می‌انجامد: کشتی توسط دزدان دریایی تسخیر و کروزو اسیر بومی‌ای آفریقایی می‌شود. پس از دو سال اسارت، او همراه با پسری به نام زیوری با قایقی می‌گریزد و ناخدای کشتی پرتغالی که عازم برزیل است، او را نجات می‌دهد. کروزو، که هنوز روحیه‌ی ماجراجویانه‌اش را حفظ کرده، زیوری را به ناخدا می‌فروشد و در برزیل مزرعه‌ای برای خود بنا می‌کند.

«رابینسون کروزو» نه‌تنها داستانی از بقا و ماجراجویی است، بلکه کاوشی در طبیعت انسان، مبارزه با سختی‌ها و جست‌وجوی معنا در انزواست. این اثر با نثری ساده و در عین حال گیرا، همچنان خوانندگان را به سفری در عمق روح انسانی و شگفتی‌های جهان ناشناخته می‌برد.

«دریا پیش رویم گسترده بود، پر از راز و خطر. قلبم از میل به دانستن آنچه در افق پنهان است می‌تپید، اما نمی‌دانستم که این اشتیاق، مرا به کجاها خواهد کشاند.»