روزی که شیر ها کاهو می خورند

«روزی که شیرها کاهو می‌خورند»، رمانی از رافائل ژیئوردانو، نویسنده‌ی فرانسوی پرفروش، که در سال 2018 منتشر شد، اثری است که با ترکیبی از داستان‌سرایی روان‌شناختی و خودیاری، به کاوش در رفتارهای انسانی و امکان تغییر آن‌ها می‌پردازد. ژیئوردانو، که با رمان «زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی فقط یک زندگی داری» به شهرت رسید، در این اثر نیز با نثری روان و طنزی ظریف، خواننده را به سفری برای بازتعریف روابط و رفتارها دعوت می‌کند.

داستان حول محور رومن، زنی سی‌ساله و تحلیل‌گر رفتار، می‌چرخد که سخنران برنامه‌هایی درباره‌ی «مسمومیت‌های رفتاری» است. او انجمنی تأسیس کرده که در آن به افرادی که با رفتارهای خشن یا مخرب – مانند «شیرهایی» که به دیگران «دندان نشان می‌دهند» – زندگی می‌کنند، کمک می‌کند تا با برنامه‌ای منحصربه‌فرد، ذهنیت و رفتارشان را اصلاح کنند و به سوی انسانیت بیشتر گام بردارند. رمان از زاویه‌ی دید اول شخص رومن آغاز می‌شود، اما از فصل دوم، با معرفی دو شخصیت دیگر، روایت چندزاویه‌ای می‌شود و عمق بیشتری به داستان می‌بخشد.

یکی از شخصیت‌های برجسته‌ی داستان، مکسیمیلیان، تاجر موفق و مدیرعامل یک شرکت بزرگ مواد آرایشی-بهداشتی است. او با جذابیتی خیره‌کننده، در نگاه اول شخصیتی ایده‌آل به نظر می‌رسد، اما در حقیقت نمونه‌ای بارز از یک انسان «مسموم» است که رفتارهای آزاردهنده‌اش روابطش را تخریب می‌کند. رومن با تحلیل رفتار او و دیگر شرکت‌کنندگان، به کاوش در ریشه‌های این مسمومیت‌ها می‌پردازد و راه‌هایی برای تغییر آن‌ها پیشنهاد می‌دهد. ژیئوردانو با ظرافت، مفاهیم روان‌شناسی مثبت را در دل داستان می‌گنجاند و خواننده را به تأمل در رفتارهای خود و دیگران وا می‌دارد.

«روزی که شیرها کاهو می‌خورند» نه‌تنها داستانی سرگرم‌کننده و پرکشش است، بلکه اثری است که با لحنی طنزآمیز و الهام‌بخش، به ما یادآوری می‌کند که تغییر رفتارهای مخرب، هرچند دشوار، ممکن است و می‌تواند به زندگی‌ای سرشار از هماهنگی و انسانیت منجر شود.

«رومن به مکسیمیلیان نگاه کرد، لبخندش مثل نقابی بود که خشونت درونش را پنهان می‌کرد. 'چرا همیشه این‌قدر تند می‌ری؟' پرسیدم. او شانه بالا انداخت و گفت: 'این منم.' اما در چشم‌هایش، جرقه‌ای از تردید بود. شاید، فقط شاید، این شیر آماده بود که کاهو را امتحان کند.»