کتاب ریشه چهارگان اصل دلیل کافی، اثری نوشته ی آرتور شوپنهاور است که اولین بار در سال 1813 به چاپ رسید. شوپنهاور به عنوان پیرو امانوئل کانت، از این مفهوم کانتی که همه ی دانش بشر از تجارب او مشتق می شوند، استفاده کرد، آن را گسترش داد و نتیجه گرفت که تجربه ی ما از جهان، لزوما ذهنی و تحت تأثیر فکر و جهت گیری های ما است، و این که واقعیت چیزی نیست جز گسترشی از اراده ی خودمان. این نگرش، پایه ی تمامی تفکرات شوپنهاور را شکل می دهد و این فیلسوف آلمانی در این کتاب، بستر و مبنایی را برای درک آثار خود به مخاطبین ارائه می کند. شوپنهاور در سراسر آثار بعدی خود به شکلی مداوم، مخاطبین را به این رساله ی کوتاه ارجاع می دهد و آن را اثری ضروری برای فهم سایر اندیشه های خود در نظر می گیرد.