((سنگی بر روی بافه )) آخرین رمان علی محمدافغانی است که نگارش آن در سال ۱۳۸۲ به پایان رسید .
کتاب ، یک داستان نیمه بلند عاشقانه است. که در سالهای ۱۳۲۵ و ۱۳۲۶ اتفاق می‌افتد …. «اسم کتاب ممکن است قدری عجیب به نظر برسد و خواننده در ابتدا معنای بافه را درک نکند ، ولی در طول داستان و پیگیری قصه ، به معنای آن و علت استفاده از این نام ، پی می‌برد.»….
در این کتاب نیز همان دستمایه‌ها و دلبستگی‌ها همیشه‌ی نویسنده از فقر ، زیبایی ، عشق و مردمان ساده‌دل ، مشاهده می‌شود . روایتی آشکار از زیبایی خیره‌کننده‌ی یک دختر که اطرافیان تاب و تحمل دیدن او را ندارند … رفتار آزادمنشانه‌ی دختر در دفاع از حقوق اجتماعی خودش ، چیزی جز بدنامی و ننگ برای او به ارمغان نمی‌آورد . زیبایی بلای جانش می‌شود و ناچار پس از مرگ پدر مجبور می‌شود ……… .

نثر روان و نگارش جذاب قصه ، خواننده را تا پایان داستان به دنبال خود می‌کشد ….