"سه برخوانی" اثری است از "بهرام بیضایی" که با نگاهی متفاوت به داستان های "اژدهاک، آرش، کارنامه ی بندار بیدخش" وجه جدیدی از این قصه ها را به مخاطب معرفی می کند. روایت این قصه ها این بار از زاویه ی دید خود این سه شخصیت صورت می گیرد و "بهرام بیضایی" در اثری اقتباس گونه، ذهنیات این شخصیت ها را در کنار دغدغه هایشان به تصویر می کشد. قلم "بهرام بیضایی" همیشه با نوآوری و صلابت گره خورده و این بار هم بعد جدیدی را از شخصیت هایی ارائه می کند که در اسطوره شناسی ایرانی، شاید به نحو دیگری شناخته می شوند. برای مثال در مورد شخصیت اژدهاک، نویسنده نوری جدید بر درونیات او تابانده و حالات کسی را که نماد درندگی و ظلم است، با اندکی تنهایی و غم ترکیب کرده تا به این وسیله بتواند مخاطب را به او نزدیک تر کند.
دغدغه هایی که "بهرام بیضایی" در کتاب "سه برخوانی" برای شخصیت ها در نظر می گیرد، چیزی نیست که از دغدغه های مردم عادی جدا باشد و به همین دلیل بسیار ارتباط پذیر است. این نگرانی ها می تواند قابل تعمیم به هر دو قشر بالانشین و زیردست جامعه باشد و در هر دو موضع، آنچه بیش از همه به چشم می خورد، همین تلاش "بهرام بیضایی" برای کاستن از فاصله ها و نزدیک ساختن مخاطب به شخصیت هاست. "بهرام بیضایی" در چندوجهی نشان دادن کاراکترها استادانه عمل کرده و این سبب شده تا پیش داوری هایی که از این شخصیت ها در ذهن خواننده ی ایرانی شکل گرفته، عمیقا متزلزل شده و با مشاهده ی روی دیگر روایت ها، قضاوت درباره ی آن ها دچار تجدید نظر شود.