سکوت دریا

رمان «سکوت دریا» (به فرانسوی: Le Silence de la mer)، نگاشته‌شده توسط ژان برولر با نام مستعار ورکورس، در تابستان 1941 به رشته تحریر درآمد و در سال 1942 به صورت مخفیانه در پاریس تحت اشغال آلمانی‌ها از سوی انتشارات زیرزمینی لز ادیسیون دو می‌نوئی منتشر شد؛ اثری که به سرعت به نمادی از مقاومت فکری و فرهنگی در برابر تجاوزگران نازی بدل گردید و روحیه‌ای ساکت اما استوار را در دل‌های اشغال‌شدگان بیدار کرد. در این روایت ژرف و انسانی، پیرمردی به همراه برادرزاده نوجوانش، با سکوت محض و امتناع از هر گفتگویی، در برابر افسر آلمانی که خانه‌شان را اشغال کرده، ایستادگی می‌کنند – افسری که روزگاری آهنگساز بود و با رویای پیوند برادرانه میان فرانسه و آلمان می‌زیست، اما اکنون در دام تبلیغات نازی گرفتار آمده است. این توهم، با آگاهی تلخ از ماهیت ویرانگر ارتش هیتلر، فرو می‌پاشد و او را وامی‌دارد تا فرانسه را ترک کند و به جبهه شرقی بپیوندد؛ مسیری که خود آن را «سفری به سوی جهنم» می‌نامد، و در این میان، سکوت دریا چون موجی بی‌صدا، عمق تنهایی و امید را برمی‌انگیزد.

«هر شب، وقتی افسر جوان وارد می‌شود، ما با نگاهی خیره به زمین، او را به سلامی بی‌پاسخ وا می‌داریم؛ و سکوت، چون دیواری نامرئی، میان ما قد می‌کشد.»