کتاب شیاطین (جن زدگان) نوشتهٔ فئودور داستایفسکی و ترجمهٔ سروش حبیبی است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یکی از شاهکارهای این نویسندهٔ بزرگ روسیه، سیاسی‌ترین کتاب او و دربارهٔ ملتی است که موازین اجتماعی را نمی‌شناسد و بدین‌ترتیب به‌جای اینکه خود را نجات دهد، نابود می‌کند.

گفته شده است که رمان شیاطین (جن زدگان) به‌وضوح تعصبی عمیق نسبت به روسیه را در خود دارد. نویسنده دلیل آلودگی کشورش را طغیان ایدئولوژی ماتریالیستی می‌بیند. آنچه در این رمان توصیف شده قطره‌ای از دنیای انقلابیون است که نبضشان با ایدئولوژی می‌تپید؛ ایدوئولوژی‌ای که هر گونه خون‌ریزی مرگبار را ناگزیر می‌بیند. فئودور داستایفسکی می‌خواهد شرارت ایدئولوژی با هر ریشه‌ای را ثابت کند؛ قطعاً هر ایده‌ای که خود را مطلق بداند، محکوم به فناست و با شروع آزادی نامحدود در ایده‌پردازی به استبداد نامحدود خواهید رسید. انقلابی‌ها یا به‌عبارتی نیهیلیست‌های رمان حاضر نه سیاه مطلقند و نه سفید؛ آن‌ها دارای تمام ضعف‌های انسانی مثل غرور، آرمان‌گرایی، حساسیت، ایده‌های مخرب و… هستند. داستایفسکی تلاش کرد تا نشان دهد چگونه تعصب به ایدئولوژی‌ها خالص‌ترین، ناب‌ترین و بیگناه‌ترین مردم را به ارتکاب اعمال خشونت‌آمیز وامی‌دارد. مبحث مهم دیگری که در این رمان مطرح شده، مفهوم شیگالیوفیسم است. بدیهی‌ است که این ایده‌ای واقعی و متناسب با زمان روسیه بوده؛ پذیرش برده‌داری و ارزش تنها یک‌دهم جمعیت و بی‌ارزشی باقی مردم؛ یک تئوری تمامیت‌خواه و عوام‌فریبانه که به طرح و بسط یک نظام جدید اجتماعی می‌پرداخت. کتاب شیاطین (جن زدگان) دایرةالمعارف فشردهٔ فرهنگ روسیه است. معاصران لیبرال و رادیکال مهم‌ترین انتقادی که به داستایفسکی وارد می‌کردند این بود که داستان‌هایش غیرواقعی و نتیجهٔ ذهن بیش‌ازاندازه فعال و علاقهٔ بیش‌ازاندازهٔ او به روان‌شناسی‌ است، اما داستایفسکی به‌شدت تلاش می‌کرد شخصیت‌های داستان‌هایش از واقعیات نشأت بگیرند و مابه‌ازای واقعی داشته باشند.