«فلسفه هنر» یا از توجه و کنکاش نظری فیلسوفان یک فرهنگ به هنر حاصل می‌شود یا از رویکرد مستقل برخی محققان و هنرمندان در تبیین ماهوی واقعیتی موجود به نام «هنر». از گروه اول می‌توان افلاطون، ارسطو، فلوطین، کانت و هیدگر را مثال آورد و از گروه دوم آلبرتی، داوینچی، کروچه، جورج دیکی و دیگران.

این مجموعه شامل پانزده مقاله مندرج در نشریات علمی - پژوهشی و نیز کنگره‌های ملی و بین‌المللی است. در این مقالات آرای فلاسفه و حکیمانی چون فارابی، ابن سینا، امام محمد غزالی، صدرالدین قونوی، جلال‌الدین دوانی و صفی‌الدین ارموی در ابوابی چون خیال و عالم مثال و نیز نظریه‌هایی چون نظریه تقلید (یا همان نظریه مشهور میمزیس در فلسفه هنر) مورد بحث و تامل قرار گرفته‌اند؛ همچنین مفهوم شناسی واژه هنر در متون پهلوی و اوستایی و نیز مقالاتی درباره فلسفه معماری، به ویژه مبتنی بر هندسه مقدس، در کنار نقد آرای کسانی چون الک گرابار و ریچارد اتینگهاوزن که رازگونگی عیسی(ع) و بودا را بنیاد هنرهای تجسمی در فرهنگ‌های مسیحی و بودایی و فقدان این رازگونگی در زندگی پیامبر اسلام(ص) را عامل فقر و فقد هنرهای تجسمی در هنرهای اسلامی می‌دانند.