قزاق ها

کتاب قزاقان، رمانی از لئو تولستوی است که نخستین بار در سال 1863 منتشر شد. این اثر که جنبه‌ای نیمه‌خودزندگینامه‌ای دارد، داستان جوانی اشراف‌زاده و ثروتمند از مسکو به نام النین را روایت می‌کند که به ارتش روسیه می‌پیوندد و برای جستجوی زندگی‌ای واقعی‌تر و اصیل‌تر، راهی مرزهای قفقاز می‌شود. النین در تلاش برای سازگاری با شیوه زندگی سخت و پرماجرای قزاق‌های محلی، با عمق فرهنگ و طبیعت آن منطقه آشنا می‌گردد. رمان قزاقان، سرشار از بینش‌های فلسفی ژرفی است که در شاهکارهای بعدی تولستوی نیز برجسته‌اند و با داستانی گیرا و شخصیت‌هایی که مخاطب با آن‌ها هم‌ذات‌پنداری می‌کند، برای مدت‌ها در خاطر خوانندگان می‌ماند.

«چنین کاری با دختر وحشتناک بود، جنایت بود. از آن بدتر این بود که به یک بانو، به زن دمیتری آندره‌ایچ النین تبدیلش کنی، مثل زن‌ قزاقی که با افسر ما ازدواج کرده است. اگر خودم می‌توانستم قزاق شوم و با لوکاشکا گله بدزدم، چیخیر بخورم، ترانه بخوانم، مردم را بکشم و شبانه مست و لایعقل پشت پنجره‌اش بروم، بی‌آن‌که فکر کنم کی هستم و چرا این کار را می‌کنم، قضیه فرق می‌کرد. آن وقت می‌توانستیم یکدیگر را بفهمیم، من هم می‌توانستم احساس خوشبختی کنم. من سعی کردم این زندگی را ترک کنم و شدیداً احساس ضعف و شکست کردم. نتوانستم خودم و گذشته‌ی پیچیده، ناهماهنگ و زشتم را فراموش کنم. هیچ امیدی به آینده‌ام ندارم. هر روز این کوه‌های پُربرف و این زن خوشبخت و باوقار را در مقابل خود می‌بینم، و احساس می‌کنم این زن که یگانه امکان خوشبختی در این جهان است، به من تعلق ندارد.»