«امیلی نوتومب» یکی از مهم‌ترین و پرکارترین چهره‌های ادبیات فرانسه، آخرین کتابش را در دوران قرنطینه‌ی اپیدمی کرونا نوشت و منتشر کرد. کتاب «کشتی‌های هوایی» که زنی جوان آن را روایت می‌کند و سرگذشت پسر نوجوانی‌ست در حال فروپاشی عصبی. نوجوانی که با دیدن آن کشتی‌های هوایی عظیم‌الجثه که به نظر می‌رسد به طرفه‌العینی منفجر می‌شوند، دچار شگفتی و حساسیتی‌ست که او را در سراشیبی سقوط ذهنی قرار می‌دهد. این بن‌مایه‌ی اصلی رمان کوتاه نوتومب است. اما این تنها بخشی از وجوه روانشناختی، فلسفی و جامعه‌شناختی این کتاب است. شخصیت آنجل در مقام راوی داستان، با تمام گوشه‌گیری و عزلتش، میل قدرتمندی به زندگی و بهره بردن از فرصت‌هایش دارد و البته که در سیر حرکتی رمان، نقش موثری در زندگی «پای» نوجوان بیمار داستان ایفا می‌کند. رمان در پی تحلیل و کشف و البته فهم چرایی این عدم توان رویارویی «پای» با واقعیت جهان اطرافش است. این‌که چه طور بعضی آدم‌ها این‌گونه در مواجهه با واقعیت دچار هراس می‌شوند و در نقش شکست‌خوردگان از خویشتن و جهان فرو می‌روند. به همین دلیل می‌توان به «کشتی‌های هوایی» نوتومب هم‌چون کتابی برای درمان و یا فهم بهتر مشکل نگاه کرد، همان کاری که ادبیات در معنای واقعی‌اش و در سرشت حقیقی‌اش همواره در پی آن بوده است.