گزیده ای از کتاب :

روزی نیست که به بهانه ای یا بی بهانه، یاد کودکی هایمان نیفتیم. هر وقت مختصر نسیمی میوزد، هر وقت هوا پوشیده از ابر میشود، گاه بارش باران و برف، روزهای گرم یا سرد، غروب یا طلوع،.... همه و همه برایمان یادآور کودکی ها و شیطنت ها و بازی های آن دوران است. راستی چرا!؟ چرا بعضی آدمها اینقدر عاشق کودکی هایشان هستند؟...

هنوز هم بعد از این همه سال و این زندگی ماشینی با این اتوبان ها و خیابان های بزرگ که ما را احاطه کرده، وقتی وارد کوچه ای کوچک و باریک می شم همون حال و هوای کوچه های کودکی برام زنده می شه که با شادی وصف ناپذیر و بدون نگرانی از آینده تمام اون بازی ها رو انجام می دادیم. دچار یک حس عجیب می شم و دلم می خواد برای لحظه ای هم که شده بشینم روی آسفالت کف کوچه و غرق در خاطرات بشم ولی افسوس...