این گفته موجز درباره فوق العاده ترین اثر قرن نوزدهمی ادبیات آمریکا،ای بسا گویای همه چیز و هیچ چیز باشد. موبی دیک چیست؟قصه بزرگ دریاست.گزارش نامه بزرگی درباره صنعت والگیری.سرودنامه بزرگی درباره طبیعت و دسترنج و شان شوکت آدمی.اثر رمزی بزرگ درباره سرنوشت بشری.پیشگویی رویداد های فریب الوقوع در دوران ما.بر شی عمیق در لایه معنوی و سیاسی ایالات متحده.پس آنگاه وال سفید تناور از اقیانوس بر میخیزد.همان مطلب و مخلوق آخاب،در جستجوی کسی نه اما جاودانه شناور،همه جا حاضر و سرمدی در زمان،تهیگاهش پیشه نیز و سنان؛پیر خط خطی اش به رنگ کفن؛آرواره اش تاب خورده؛پیشانی اش سفید و پر شکنج؛کوهانش هرمی و سفید مجرد و بی شکل و بری از خطا و فساد،پیکر عظیم جثه رنگی که شامل جمله رنگ هاست:رنگ بی رنگی... 

«مرا اسماعیل صدا کنید.» شاهکار هرمان ملویل و یکی از بزرگترین آثار در تاریخ ادبیات، بدین شکل آغاز می شود. اسماعیل که به گونه ای وارد ماجراجویی وسواس گونه ی ناخدا اهاب برای کشتن نهنگ سفید، موبی دیک، شده است، خود را درگیر نبردی مافوق طبیعی میان خیر و شر می یابد. موبی دیک، کتابی فراتر از یک داستان ماجراجویانه درباره ی کشتن نهنگ ها و افسانه های مربوط به آن است؛ این اثر، نقدی گزنده از جامعه است که تعدادی از به یاد ماندنی ترین شخصیت های دنیای ادبیات را دربردارد. هرکدام از کاراکترهای این کتاب، تداعی گر قشر خاصی از اجتماع هستند و توانایی و مهارت کم نظیر ملویل در به تصویر کشیدن جوامع انسانی را نمایان می سازند. موبی دیک، پژوهشی ژرف و شاعرانه درباره ی شخصیت، ایمان و مفهوم احساس است و طنز شگفت انگیز و گزنده ای در آن به چشم می خورد.