نام های بی جنسیت عنوان رمانی فرانسوی است که آملی نوتومب آن را در سال 1967 نوشته است. این رمان در ایران با ترجمه محمد جواد کمالی از سوی انتشارات قطره منتشر شده است. آملی نوتومب این رمان را با الهام از نمایشنامه کمدی و موفق «زن خاموش» اثر بن جانسون نوشته است. بن جانسون نمایشنامه نویس انگلیسی و از دوستان نزدیک ویلیام شکسپیر بود.

نوتومب از همان ابتدای داستان شروع به معرفی شخصیت‌های داستان می‌کند و خواننده با شروع قصه کم‌کم به بطن داستان وارد می‌شود. در ابتدای کتاب با شخصیت دومینیک آشنا می‌شویم. زنی جوان و مستقل که منشی یک شرکت واردات صادرات است و عاشق مردی به نام کلاد می‌شود که نسبت به او بی اعتماد است. دومینیک بلافاصله از کلاد خوشش نمی‌آید اما پدر و مادرش کلاد راتایید می‌کنند و از نظر آن‌ها کلاد مرد خوبی است. مدتی بعد کلاد از دومینیک تقاضای ازدواج می‌کند و دومینیک می‌پذیرد. به این ترتیب آن‌ها برای شروع یک زندگی ایده آل عازم پاریس می‌شوند. در این رابطه، کلاد نقش یک مرد بلند آوازه را بازی می‌کند که همسری فوق‌العاده دارد.

پس از مدتی دومینیک و کلاد صاحب دختری می‌شوند و با پیشنهاد کلاد نام او را اپیسین  می‌گذارند. نامی که همانند نام‌های پدر و مادرش متعلق به جنسیت خاصی نیست و به عنوان این رمان معنای کاملی می‌بخشد. این نام که در لغت به معنای خنثی نه زن و نه مرد است بعدها داستانی عجیب را رقم می‌زند. بعد از تولد اپیسین، کلاد بدون توجه به مخالفت‌های دومینیک او را برای بارداری مجدد تحت فشار می‌‌گذارد. در حقیقت، دومینیک بدون اینکه خودش بداند بخشی از نقشه بزرگ و دراز مدت کلاد برای یک انتقام جویی است. در واقع این رمان علاوه بر کشش داستانی با لایه‌های پنهان روانشناختی خود مخاطب را درگیر می‌کند.