"نگاهی به فلسفه" یا "سبک کردن بار سنگین فلسفه" اثری است به قلم "دونالد پامر" که حاصل بیش از سی سال تجربه ی او در امر تدریس بوده و شامل بهترین روش های به کار گرفته شده توسط وی در زمینه معرفی فلسفه می باشد. "دونالد پامر" با به کار گیری نثری مفرح و بیش از سیصد و پنجاه نقاشی و نمودار، جدی ترین مسائل فلسفی را بدون وارد کردن خدشه ای به اهمیت موضوع برای مخاطب توضیح می دهد.
"نگاهی به فلسفه" یا "سبک کردن بار سنگین فلسفه" اثری موجز، سازمان یافته و تاریخی است که معارفه ای از فلسفه ی مربوط به اکثر فلاسفه ی بزرگ و مهم از دوران قبل از سقراط تا نیمه ی دوم قرن بیستم را در بر گرفته و دشوارترین مفهوم های فلسفی را با روشی قابل درک و دسترسی برای افرادی که در این زمینه تازه کارند، به تصویر کشیده است. تصاویر با وجود سرگرم کننده بودن، به شفاف سازی نظریات پیچیده و مسائل دشوار کمک می کنند و علاوه بر آن "دونالد پامر" مباحث جدیدی را در "نگاهی به فلسفه" از فلاسفه ی قبل از سقراط، جان دیویی، مارتین هایدگر و همچنین مطالبی در باب ساختارگرایی و پساساختارگرایی شامل مباحثی از لوی استروس، لاکان، دریدا و ایریگاره مطرح نموده است.
همانطور که از عنوان فرعی کتاب "نگاهی به فلسفه"، یعنی "سبک کردن بار سنگین فلسفه" پیداست، سعی کرده تا دشواری های زبان فلسفه را به شکلی صمیمی، آسان سازی کند. بنابراین نوجوانان علاقمند به فلسفه و حتی بزرگسالانی که در آن سررشته ای ندارند، این کتاب را شروع مناسبی برای آشنایی با دنیای شیرین و پیچیده ی فلسفه خواهند یافت.

گزیده ای از کتاب:

«چندین نسل از پیروان تالس با این بینش اساسی او موافق بودند که تکثر انواع چیزها در جهان را باید به یک مقوله تقلیل داد، اما به نظر می‌رسد هیچ یک از آن‌ها این فرمول را که همه چیز آب است نپذیرفت. شاگرد او آناکسیمندر (حدود ۶۱۰ تا ۵۴۶ ق م)، باز هم از اهالی میلتوس، می‌گفت اگر همهٔ چیزها آب بودند، مدت‌ها قبل همه چیز به آب بازگشته بود. آناکسیمندر این پرسش را مطرح کرد که آب چگونه می‌تواند به دشمن خود، آتش، تبدیل شود ــ چگونه کیفیتی می‌تواند باعث پیدایش عکس خود شود. به عبارت دیگر، اگر همهٔ اشیاء قابل مشاهده صرفاً آب در وضعیت‌های گوناگون است ــ مثل یخ و بخار ــ در این صورت همه چیز می‌بایست به آن وضعیت مایع آغازین بازگردد. ارسطو گفتهٔ او را به این صورت بیان می‌کند: چنانچه واقعیت غایی «چیز مشخصی مانند آب بود، عناصر دیگر به وسیلهٔ آن منحل می‌شدند. زیرا عناصر مختلف با یکدیگر تقابل دارند... اگر یکی از آن‌ها نامحدود می‌بود، امروز عناصر دیگر وجود نمی‌داشتند.» (توجه داشته باشید که اگر این دیدگاه را بتوان به دقت به آناکسیمندر نسبت داد، در این صورت وی بیانگر یکی از اولین دیدگاه‌های اصل انتروپی است، که به موجب آن همهٔ چیزها گرایش به نوعی وضعیت تعادل دارند.

از دیدگاه آناکسیمندر، مادهٔ غایی پشت این چهار عنصر، خود نمی‌توانست یکی از آن عناصر باشد. چنین ماده‌ای می‌بایست چیزی نادیدنی، نامشخص و نامعین باشد که او آن را بی‌مرز یا نامحدود (به یونانی -noriepa) می‌نامید. چنین ماده‌ای می‌بایست بی‌مرز، نامحدود، و نامشخص باشد چون هر چیز مشخصی با همهٔ چیـزهای مشخص موجود دیگر در تقابل قرار دارد. (آب آتش نیست، آتش هوا نیست و هوا خاک نیست اما «بی‌مرز» چون همه چیز است با هیچ چیز در تقابل قرار دارد.»