کتاب «نیه توچکا» اثر «فئودور داستايفسكی‌» اثری کمتر شناخته شده از نویسنده‌ای چندبعدی است که توانسته است میان یک رمان بعدهای روانشناسی و فلسفی شخصیت‌های داستان‌ را شرح دهد. خبر نگارش این اثر سال 1846 اعلام شد ولی این نویسنده این کتاب را سال‌ها ناتمام گذاشت و سال 1972 نسخه‌ی انگلیسی آن منتشر شد. این کتاب روایت داستان دختری فقیر است که سرپرستی‌اش را خانواده‌ای متمول برعهده می‌گیرند. او در زندگی جدیدش به خواهر ناتنی‌اش وابسته می‌شود و او را بخش جدایی‌ناپذیر زندگی‌اش می‌داند. «یفیموف» ناپدری این دختر از شخصیت‌های اصلی این داستان است که در میانه‌ی داستان از دنیا می‌رود به همین دلیل گروهی بر این باورند داستان در انتها از کشش کمتری برخوردار است.

«فئودور داستايفسكی‌» از طرفداران آثار «بالزاک» بود و به همین دلیل شخصیت «یفیموف» را در داستان کتاب «نیه توچکا» را متأثر از شخصیت «گامبارا» در یکی از کتاب‌های این نویسنده می‌دانند. این کتاب شامل هفت فصل است که سه دوره‌ را روایت می‌کند: دوره‌ی اول از آغاز تا مرگ «یفیموف»، دوره‌ی دوم دوران زندگی «نیه توچکا» در کاخ شاهزاده و ماجرای دوستی عجیب او با کاتیا دختر شاهزاده و دوره‌ی سوم از رفتن «نیه توچکا» به خانه‌ی الکساندرین میخائیلوونا دختر شاهزاده خانم تا پایان کتاب.