اوریپید به همراه آیسخلوس و سوفوکل یکی از سه تراژدی‌نویس یونان باستان است که نمایشنامه‌های آنها به‌طور کامل باقی مانده است. برخی از دانشمندان باستانی نود و پنج نمایشنامه را به او نسبت دادند. از این تعداد، هجده یا نوزده مورد کمابیش کامل باقی مانده اند. قطعات بسیاری (برخی قابل توجه) از اکثر نمایشنامه های دیگر او وجود دارد. او در عصر هلنیستی، همراه با هومر، دموستنس، سنگ بنای آموزش ادبی باستان شد.
اوریپید با نوآوری‌های نمایشی شناخته می‌شود که عمیقا بر نمایش تا دوران مدرن تأثیر گذاشته است، به‌ویژه در بازنمایی قهرمانان سنتی و اسطوره‌ای به عنوان مردم عادی در شرایط خارق‌العاده. این رویکرد جدید او را به پیشرفت‌های پیشگامی سوق داد که نویسندگان بعدی آن را با کمدی سازگار کردند، که برخی از آنها از ویژگی‌های رمانس هستند. او همچنین به "تراژیک ترین شاعر" تبدیل شد، با تمرکز بر زندگی درونی و انگیزه های شخصیت های خود به گونه ای که قبلا ناشناخته بود.
معاصرانش او را با سقراط به عنوان رهبر روشنفکری منحط پیوند می‌دادند. هر دو اغلب توسط شاعران طنز مانند آریستوفان مورد انتقاد قرار می گرفتند. سقراط در نهایت محاکمه شد و به عنوان یک نفوذ فاسد اعدام شد. بیوگرافی های باستانی معتقدند که اوریپید در سنین پیری تبعیدی داوطلبانه را انتخاب کرد و در مقدونیه درگذشت.