از پاریس ۱۹۸۹ می خواستم هر چه زودتر این پیشنهاد را با شما قسمت کنم که نشد. این دفتر نخست «از بیست و چهار زخم عشق» نام داشت. یک بار هم «آوار آواز» شد. اما چه بهتر که نشد. چه خوب شد که به «گفتن برای زیبا شدن» رسید. خانم ها و آقایان. به «غزل نمایشنامه ی» ما خوش آمدید. صندلی شما در بهترین جای زیباترین بوسه ها، در ردیف ناب ترین غزل ها. وسط جهان. کنار دوربین. کنار نور. کنار رنگ های بهتر. کنار نفس های یک انسان دیگر... .