گلستان سعدی

گلستان گل افشان ترین باغ همیشه بهار و بی خزان ادب فارسی است و همتایی جز شاید مناجات نامه تک موضوعی است و داستان ندارد.داستانهای سعدی که شعرهای نخبه ای در میان آنها درج است،برخلاف آثار منثور قبل و بعد آن که دیگران نوشته اند گرفتار تکلف و عربی زدگی و پیچیده گویی معماوار نشده،و همچون جویبار زلالی خنیاگر است.آرایه اصلی و مهم آن سجع است:«هنرمند هر کجا که رود قدر بیند و به صدر نشیند.»وجه دیگر اهمیت آن در طنز آمیز بودن آن است.

گلستان مشتمل بر 8 باب است:

1.در سیرت پادشاهان

2.در اخلاق درویشان

3.در فضیلت قناعت

4.در فواید خاموشی

5.در عشق و جوانی

6.در ضعف و پیری

7.در تاثیر تربیت 8.در آداب صحبت