نویسندگان هجرت کرده از وطن کم نیستند و این درباره‌ی ایرانیان در دهه‌های اخیر بیش و بیشتر هم شده است. هجرت از خاک یک سوی ماجراست و هجرت از زبان نیز سوی دیگر آن. «بابک لک‌قمی» نویسنده‌ی ایرانی هجرت کرده‌ای‌ست که سال‌هاست در کانادا زندگی می‌کند و به زبان انگلیسی می‌نویسد و یکی از نمونه‌های شاخص و درخشان هجرت از خاک و زبان مادری‌ست. رمان او، «یادداشت‌های سرگردان روی آب» با توجه بسیاری که در میان منتقدان و مخاطبان انگلیسی‌زبان به دست‌آورده، روایتی سیال و ذهنی‌ست که این اتخاب فرم نه تنها موجب گیجی و منگی مخاطب نمی‌شود، بلکه شگفتی و گشودگی نیز حاصل می‌کند. داستانی که همچون نقاشی‌ای آبستره، تصویرهایش بدیع، خواب‌آلود، پر از نقش و رنگ و البته قابل درک و فهم هستند و می‌توان در هر لحظه‌اش در زمان، مکان و شخصیت‌های متفاوت حرکت کرد درحالی‌که همراه با راوی و لحظه‌ی اکنونش بود! این لذت خیال‌انگیز چیزی‌ست که می‌توان با خواندن «یادداشت‌های سرگردان روی آب» نصیب برد و در این لذت، کودکی تا جوانی و پیری را خواند و تصور کرد.