کتاب اما ابرها... مجموعه ای از تعدادی از متون بکت را برای تئاتر ، از سال 1955 تا 1984 جمع آوری می کند. این مجموعه شامل متن های کوتاه و فشرده تر برای صحنه و رادیو است.
بکت به ایجاز ، کاما و نیش کلمه بر واقعیت ، اعتقاد دارد. و تعلق خاطر او او نسبت به این ها، تمرکز کافی را برای توجه خواننده فراهم می کند. او در تاریخ مدرن ادبیات یک شخصیت اخلاقی منحصر به فرد است ، نه رویایی از باغ های گل رز بلکه پرورش دهنده ی آنچه در زمین های زباله رشد خواهد کرد ، چه کسی می تواند ما را وادار به دیدن طرح هیجان انگیزی کند که خار با هر آن چیز دیگری که در هر جا رشد می کند شریک است؟. " - هیو کنر
آثار بکت نگاهی عجیب و غریب و طنزآمیز در مورد وجود انسان ، غالبا با کمدی سیاه و شوخ طبعی همراه دارد ، چیزی که آثار بعدی او به طور فزاینده ای مینیمالیستی می شود. او یکی از آخرین نویسندگان مدرنیست و یکی از شخصیتهای مهم در در زمینه ی آنچه مارتین اسلین آن را تئاتر ابسورد می نامد است. مشهورترین اثر او نمایشنامه او در انتظار گودو است.
بکت در سال 1969 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد.
مجموعه ی اما ابرها به ترتیب شامل نمایشنامه های زیر است:
بازی بی کلام1، بازی بی کلام2، رفت و آمد، نفس، صدای پا،سه نوازی اشباح، اما ابرها...، لالاتاب، بداهه ی اوهایو، مربع، فاجعه، Nacht und Traume، چی کجا و نیز حواشی و تعلیقات است.