سه تار

کتاب «سه‌تار»، مجموعه‌ای از سیزده داستان کوتاه از جلال آل‌احمد است که در سال 1327 خورشیدی (معادل 1948 میلادی) منتشر شد. داستان اصلی این مجموعه، «سه‌تار»، روایتگر زندگی نوازنده جوانی است که با نواختن در مجالس، روزگار می‌گذراند و در آرزوی داشتن سازی برای خود، پس‌اندازش را صرف خرید سه‌تاری می‌کند. این اثر، با نثری روان و تأثیرگذار، به نقد کاستی‌ها و خرافات اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران می‌پردازد و با زبانی ساده و نزدیک به فرهنگ عامه، مسائل روزگار خود را به تصویر می‌کشد که هنوز هم برای مخاطب امروزی ملموس و قابل تأمل است. آل‌احمد در این مجموعه، بدون پیچیدگی‌های زبانی، با ظرافت به مشکلات جامعه‌ای در حال گذار اشاره می‌کند و تصویری واقعی از چالش‌های آن ارائه می‌دهد.

برای آشنایی با شیوه نگارش کتاب، بخشی کوتاه از داستان «سه‌تار»:

<<پسرک با سه‌تارش زیر بغل، کنار دیوار مسجد ایستاده بود. هنوز صدای زنگ‌دار سیم‌ها توی گوشش بود، اما نگاه سنگین رهگذرها و پچ‌پچ‌هایشان دلش را تنگ کرده بود. پیرمردی با ریش سفید و عصا، از در مسجد بیرون آمد و با لحنی تند گفت: «اینجا جای این ساز و آوازها نیست، پسر!» پسرک خواست چیزی بگوید، اما فقط سرش را پایین انداخت و راهش را گرفت، درحالی‌که دستش محکم سه‌تار را چسبیده بود، انگار تمام دنیایش همان چند تار بود.>>