هر رمان، هر داستان، هر کلمه ای که از دل نوشته شود، شمسپر است…
قسمت خورشید…
گاهی آسمان تاریک می شود؛
ابرهای تاریک آسمان را پوشانده اند.
ریتم زندگی راکد می شود، گفتگوها آشنا می شوند،
احساس تنهایی در ما جمع می شود.
چقدر دلمون برای خورشید تنگ شده
چیزی که ما در خاکستری ها به دنبال آن هستیم
یک خط تیره رنگ
خوب، مثل غبار پری.
هر رمانی که از دل نوشته می شود،
هر داستان، هر کلمه
این یک چتر است …
قسمت خورشید…
بر شانه های ما می افتد،
به نرمی مثل دانه های برف،
روح ما را مثل باران میشوید، از گرد و غبار، خاک و یکنواختی پاک می کند…