کامو داستان ژاک کورمری را روایت می کند، پسری که زندگی بسیار شبیه زندگی خود را داشت. کامو مناظر، صداها و بافت های دوران کودکی را که با فقر و مرگ پدری محصور شده بود، در کنار زیبایی های سخت الجزایر و دلبستگی پسر به مادر تقریباً ناشنواش رستگار می کند. «نخستین انسان» که سی و پنج سال پس از کشفش در میان خرابه‌های تصادف رانندگی که کامو را کشت، به چاپ رسید، پایانی درخشان از زندگی و کار یکی از بزرگترین رمان‌نویسان قرن بیستم است. دیوید هاپگود از فرانسه ترجمه شده است.

"نخستین انسان شاید صادقانه ترین کتابی است که کامو تا به حال نوشته است، و احساسی ترین... کامو... نوشتن در اعماق قدرت هایش است... این اثری نابغه است." - نیویورکر

"جاذبه...نخستین انسان کمک می کند تا همه کارهای کامو را در چشم اندازی واضح تر نشان دهد و چیزی را که او را از شخصیت های ادبی مبارزتر زمان خود جدا می کند، به ارمغان می آورد... صدای کامو هرگز شخصی تر از این نبوده است."--نیویورک نقد کتاب تایمز