«آشغال مرد»، تئاتر تجزیه شده، قطعاتی تئاتری هستند که باید با یکدیگر ترکیب شوند. در عین حال نویسنده هیچ نظمی بر این ترکیب تحمیل نمی کند.

این متون هم‌چون تکه‌های آینه‌ای شکسته‌اند. آینه‌ای که قبلا در وضعیتی ایده‌آل قرار داشته و آسمان، جهان و روح انسان را بازمی‌تابانده است.آنگاه انفجاری رخ می‌دهد که نه خبر از زمانش داریم و دلیلش را می‌دانیم. تکه‌هایی که اکنون در اختیار ماست، بدون شک متعلق به همان ماده اولیه است که وحدت، عطر و بو و هویت آن‌ها را می‌سازد.بقیه بازی از تلاش برای بازسازی این شئ آغازین تشکیل شده است.هر چند چنین کاری غیرممکن است، هیچکس تا به حال آینه نخستین را ندیده و از چگونگی آن باخبر نیست. حتی شاید بعضی تکه‌ها گم شده باشند...

به هر ترتیب، این ماجرا بازی جذابی است، زیرا هر بار که قطعاتی را که در دست داریم گرد هم می‌آوریم، چیزی از آن‌ها می‌سازیم... آینه‌ای که کامل نیست، اما بسیار چیزها در خود بازمی‌نمایاند... این بازی پایان ندارد زیرا به بازیگران اجازه می‌دهد، هر بار داستانی دیگر و آینه‌ای دیگر پیدا کنند...

نویسنده با تک‌گویی‌هایی که ما را به ساختن یک مجموعهفرا می‌خوانند، تنها یک اجبار پیش روی کارگردان قرار می‌دهد: اختیار مطلق.