آقای دراگون (ادبیات پلیسی 37)

رمان «آقای دراگون»، نوشته‌ی گری دیشر، که در سال 2004 توسط انتشارات متن منتشر شد، اولین جلد از سری جنایی‌های شبه‌جزیره است و اثری نفس‌گیر در ژانر پلیسی استرالیایی به شمار می‌رود. این کتاب، برنده جایزه دویچه کریمی پرایز 2002، در گرمای سوزان تابستان شبه‌جزیره مورنینگتون نزدیک ملبورن روایت می‌شود، جایی که دیوانگی تعطیلات کریسمس با سایه‌ای شوم از قتل‌های زنجیره‌ای درهم می‌آمیزد. دیشر با نثری دقیق و پرتنش، دنیایی می‌آفریند که پلیس محلی، درگیر جرایم کوچک روزمره و بحران‌های شخصی، با تهدیدی بزرگ روبرو می‌شود.

داستان با قتل جین گیدئون در ساحلی به‌شکل ویرگول آغاز می‌شود، که تعطیلات را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و احتمال وجود قاتل زنجیره‌ای را برمی‌انگیزد – به‌ویژه پس از قتل مشابه یک زن محلی در هفته پیش. بازرس هال چالیس، که به‌تازگی از سوءقصدی توسط همسر و معشوقش جان سالم به در برده، از شهری دیگر وارد می‌شود تا پرونده را بر عهده گیرد، اما بلافاصله توسط گروهبان جوان جان تانکارد، زیردست پرجنب‌وجوشش، به چالش کشیده می‌شود. پم مورفی، دستیار افسرده تانکارد، الن دستری، کارآگاه پرانرژی، و دیگر افسران محلی – همچون خرده‌مجرمانی که هر روز با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند – زندگی‌های خصوصی آشفته‌ای دارند. رابطه عاطفی چالیس با تسا کین، سردبیر یک هفته‌نامه زرد محلی، کمی از بار تطبیق با محیط جدید می‌کاهد، هرچند با مشکلات حرفه‌ای و اخلاقی دست‌وپنجه نرم می‌کند. دیشر با مهارت، پرونده قتل را با جرایم فرعی – از آتش‌سوزی و سرقت تا سوءمصرف مواد – درهم می‌تنند و خواننده را به عمق روابط انسانی و فشارهای اجتماعی می‌برد.

مضامین رمان، از شکنندگی اعتماد و تأثیر تروما تا پیچیدگی‌های عدالت در جوامع کوچک، با ظرافت کاوش می‌شوند. چالیس، مردی متعادل اما زخم‌خورده، نمادی از استقامت است، در حالی که شخصیت‌های فرعی، با عمق روانی‌شان، به غنای داستان می‌افزایند. منتقدان این اثر را ستوده‌اند؛ نیویورک تایمز آن را «داستانی صاف و مطمئن با شخصیت‌های nuanced» خوانده و گودریدز، با میانگین 3.67 از 1672 امتیاز، از پیچش‌های استادانه و توصیف‌های زنده‌اش قدردانی کرده، هرچند برخی به ریتم آرامش اشاره نموده‌اند. «آقای دراگون» برای عاشقان پلیسی‌های واقع‌گرا و کاوش‌های اجتماعی، سفری پرتعلیق به دل استرالیای روستایی است؛ اثری که خشونت را نه‌تنها در جرایم، که در روابط انسانی نیز می‌کاود.

«چالیس به ساحل خیره شد و زمزمه کرد: 'در این گرما، قاتل همچون سایه‌ای است که تعقیب می‌کند؛ نامرئی، اما همیشه حاضر.' باد دریا، بوی نمک و راز را با خود آورد.»