تا وقتی خودمان کار نکرده باشیم و زحمت نکشیده باشیم، نمی دانیم پول درآوردن چقدر سخت است. در این صورت ارزش پول را نمی دانیم و خیلی راحت پول توجیبی هایمان را خرج چیزهای کوچکی می کنیم که همان لحظه می خواهیم داشته باشیم. آن وقت، پای هدف های بزرگ تر که وسط می آید، پول کافی نداریم و برایشان حسرت می خوریم. پول خردهایی که شاید به تنهایی ارزش زیادی نداشته باشند، وقتی کنار هم جمع می شوند ما را به هدف های بزرگ ترمان نزدیک و نزدیک تر می کنند. این همان درسی بود که دانش آموزان کلاس خانم رونی در این داستان گرفتند. البته آنها این را هم متوجه شدند که دوستانشان جزء ارزشمندترین دارایی هایشان هستند و با همفکری و همکاری آنها می توانند دنیای بهتری بسازند.