آیلین دختری ناراضی و سرکش است که بعد از جنگ جهانی دوم زندگی اندوه باری دارد. او که در خانواده ای بی ثبات با پدری دائم الخمر به دنیا آمده و از نوجوانی تصمیم داشته از خانه فرار کند، در کشمکش های درونی خود غرق است. گذشته اش از او دختری تنها و افسرده ساخته است... آیلین توانست جزء شش نامزد نهایی جایزه ی ادبی من بوکر شود. آتوسا مشفق که پیش از این موفق به دریافت جوایز ادبی بسیاری از جمله؛ جایزه ی مک گلو، جایزه ی بنیاد همینگوی و جایزه ی یادبود دیوید فاستروالاس شده، در این اثر با توصیفات دقیقش به خوبی فضای غم انگیز و پررخوت روزهای پس از جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیده است. او با ظرافت از افکار مشوش و خیال بافی های آیلین پرده برمی دارد؛

«اسم من آیلین دانلپ بود. بیست و چهار سال داشتم و شغلی که بابتش هفته ای پنجاه و دو دلار به عنوان منشی در یک دارالتادیب نگهداری پسرهای نوجوان می گرفتم. اما اکنون نیت و مقصود واقعی اداره کنندگان آن را دریافتم، زندانی برای کودکان. من به آنجا مورهد می گویم. دلوین مورهد نام صاحب خانه ی ترسناکی است که سال ها پیش داشتم و بنابراین استفاده از نام او برای چنین مکانی به نظرم مناسب تر است. در یک هفته، من از خانه فرار می کنم و هیچ وقت برنخواهم گشت. این داستان چگونه ناپدید شدن من است»