هنگام تلاش برای مقابله با مشکلات و نگرانی های فعلی ، از ما خواسته می شود دوران کودکی خود را در نظر بگیریم بسیار آزاردهنده است. اتفاقات کودکی خیلی وقت پیش اتفاق افتادند ؛ ما احتمالا به سختی می توانیم به یاد بیاوریم ، چه برسد به ارتباط با شخص کوچکی که قبلا بودیم. اما یکی از قوی ترین توضیحات برای اینکه چرا ما ، در بزرگسالان ، با مشکل روبرو هستیم ، این است که در سالهای اولیه ما از این فرصت محروم بودیم که خودمان باشیم. شاید ما بیش از حد نظم و انضباط داشتیم یا شاید مراقبان ما مشغول یا شکننده بودند و بنابراین ما مجبور شدیم نقش والدین را بر عهده بگیریم و نیازها و خواسته های واقعی خود را در زیر زمین دفن کنیم.

وقتی خلل های درونی خود را بفهمیم ، می توانیم رفتارهای مضر را تصور کنیم که به اشتباه تصور می کنیم ذاتی هستند. این کتاب «سیری در کودکی» "کند و کاوی در آسیب های دوران کودکی و نمود آن ها در بزرگسالی" راهنمای درک بهتر خود جوانتر ماست تا بتوانیم در آینده شخصیتی را که دوست داریم شکل دهیم. این اثر بررسی می کند که ما تا چه حد می توانیم اقدامات خود را در زمان حال به تجربیات گذشته خود متصل کنیم و چگونه ممکن است از الگوهای آموخته شده دوران کودکی خود رهایی یابیم.